Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Duo Reges: constructio interrete. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed nunc, quod agimus;
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Tum mihi Piso: Quid ergo? Omnis enim est natura diligens sui. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quod equidem non reprehendo; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Primum divisit ineleganter; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Age, inquies, ista parva sunt. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Tollenda est atque extrahenda radicitus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.
Suo enim quisque studio maxime ducitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Sed fortuna fortis; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
