Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Duo Reges: constructio interrete. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Tanta vis admonitionis inest in locis; Quae contraria sunt his, malane? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sit enim idem caecus, debilis. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cur id non ita fit?
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Dici enim nihil potest verius. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. At enim sequor utilitatem. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
