Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? At multis se probavit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Quid de Pythagora? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Igitur ne dolorem quidem. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Hoc tu nunc in illo probas. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae cum essent dicta, discessimus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Odium autem et invidiam facile vitabis.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Pollicetur certe. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Hic ambiguo ludimur. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
