Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Scisse enim te quis coarguere possit? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Duo Reges: constructio interrete. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quae duo sunt, unum facit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quibusnam praeteritis? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Dat enim intervalla et relaxat. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quae ista amicitia est?
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Sed fac ista esse non inportuna; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Bork
Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non laboro, inquit, de nomine. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quid ergo? Quid est igitur, inquit, quod requiras? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quod quidem nobis non saepe contingit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Cave putes quicquam esse verius. Quare ad ea primum, si videtur; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Cui Tubuli nomen odio non est? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
