Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde dolorem quem maximum? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie. Quippe: habes enim a rhetoribus; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Conferam avum tuum Drusum cum C. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Tamen a proposito, inquam, aberramus. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Bork Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Hoc non est positum in nostra actione. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Memini vero, inquam; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Omnia peccata paria dicitis.
