Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Si longus, levis dictata sunt. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Si quae forte-possumus. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quippe: habes enim a rhetoribus; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Hoc simile tandem est? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Age, inquies, ista parva sunt. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Duo Reges: constructio interrete. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
