Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Hoc tu nunc in illo probas. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Duo Reges: constructio interrete. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nam ante Aristippus, et ille melius. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ut pulsi recurrant? Non laboro, inquit, de nomine. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ut id aliis narrare gestiant?
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Si longus, levis dictata sunt. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Restinguet citius, si ardentem acceperit.
