Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. An hoc usque quaque, aliter in vita?
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Summus dolor plures dies manere non potest? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Bork
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. A mene tu? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Rationis enim perfectio est virtus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed fortuna fortis;
Nam quid possumus facere melius? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid ergo? Confecta res esset. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Dat enim intervalla et relaxat. Non semper, inquam; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Cui Tubuli nomen odio non est? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Duo Reges: constructio interrete. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Sed ad bona praeterita redeamus. Tubulo putas dicere? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quorum altera prosunt, nocent altera.
