Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Duo Reges: constructio interrete. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed fac ista esse non inportuna; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Hoc non est positum in nostra actione. Hoc est non dividere, sed frangere.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sed haec in pueris;
Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nam ante Aristippus, et ille melius. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nulla erit controversia. Sed plane dicit quod intellegit. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Graccho, eius fere, aequalí? Dici enim nihil potest verius. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Bork Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
