Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quis enim redargueret? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Duo Reges: constructio interrete.
Sed nimis multa. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Erat enim Polemonis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
An tu me de L. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Bork Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Erat enim Polemonis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Prioris generis est docilitas, memoria; Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Omnis enim est natura diligens sui. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Easdemne res? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Res enim concurrent contrariae. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod cum dixissent, ille contra. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
