Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Duo Reges: constructio interrete. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Non potes, nisi retexueris illa. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed quae tandem ista ratio est? Quonam modo? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Illi enim inter se dissentiunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quid est enim aliud esse versutum? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Rationis enim perfectio est virtus; Efficiens dici potest. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Satis est ad hoc responsum. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed haec omittamus;
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Sed tamen intellego quid velit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
