Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Sed haec nihil sane ad rem; Duo Reges: constructio interrete. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Proclivi currit oratio.
Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quae cum essent dicta, discessimus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Primum divisit ineleganter; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cyrenaici quidem non recusant; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Neutrum vero, inquit ille. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Beatus sibi videtur esse moriens.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.
Negare non possum. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tamen a proposito, inquam, aberramus.
