Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Disserendi artem nullam habuit. Quare attende, quaeso. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Illi enim inter se dissentiunt. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Bork
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Respondeat totidem verbis.
Hic ambiguo ludimur. Ea possunt paria non esse. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Id est enim, de quo quaerimus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Eaedem res maneant alio modo. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Duo Reges: constructio interrete. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
