Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Bork Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Duo Reges: constructio interrete. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Utram tandem linguam nescio? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Cur, nisi quod turpis oratio est? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
Ut id aliis narrare gestiant? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Non est igitur summum malum dolor. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Summus dolor plures dies manere non potest? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Cur iustitia laudatur? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Hoc non est positum in nostra actione. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
