Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Dat enim intervalla et relaxat. Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam. Prioris generis est docilitas, memoria; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Idemne, quod iucunde? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quorum altera prosunt, nocent altera. Bork
Sed quod proximum fuit non vidit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Bork Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Respondeat totidem verbis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed haec omittamus; Utilitatis causa amicitia est quaesita. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
