Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hic ambiguo ludimur. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Tu quidem reddes; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Sed nimis multa. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Si longus, levis. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Simus igitur contenti his. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Eadem nunc mea adversum te oratio est. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Facete M. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Cur post Tarentum ad Archytam? Et nemo nimium beatus est; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
