Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Numquam facies. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Duo Reges: constructio interrete. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed haec nihil sane ad rem; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Haec dicuntur inconstantissime. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid enim possumus hoc agere divinius? Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Sed tamen intellego quid velit. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Que Manilium, ab iisque M. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Non risu potius quam oratione eiciendum? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Minime vero, inquit ille, consentit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed quid sentiat, non videtis.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Facillimum id quidem est, inquam. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Rationis enim perfectio est virtus; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ut id aliis narrare gestiant? Et nemo nimium beatus est; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
