Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. An eiusdem modi?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid de Platone aut de Democrito loquar? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non potes, nisi retexueris illa. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quae cum dixisset, finem ille. Sed ego in hoc resisto;
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Omnia peccata paria dicitis. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid de Pythagora?
Duo Reges: constructio interrete. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
