Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Erat enim Polemonis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Sed ad rem redeamus;
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Que Manilium, ab iisque M. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. At enim hic etiam dolore. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Non potes, nisi retexueris illa. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
