Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duo Reges: constructio interrete.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Sint ista Graecorum; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sed quae tandem ista ratio est?
At, si voluptas esset bonum, desideraret. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? An hoc usque quaque, aliter in vita? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Frater et T. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? De quibus cupio scire quid sentias. Nihil sane. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Rationis enim perfectio est virtus; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
