Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nescio quo modo praetervolavit oratio. At multis malis affectus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Duo Reges: constructio interrete. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Cur iustitia laudatur? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Beatus sibi videtur esse moriens. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Hoc simile tandem est? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sed residamus, inquit, si placet. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Urgent tamen et nihil remittunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Age, inquies, ista parva sunt. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quae cum dixisset, finem ille.
Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Laboro autem non sine causa;
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
