Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nihil illinc huc pervenit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Satis est ad hoc responsum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sed nimis multa. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Hunc vos beatum; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Equidem e Cn. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Eademne, quae restincta siti? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cur id non ita fit? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sin aliud quid voles, postea. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?
