Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero isti, inquam, permitto. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Si enim ad populum me vocas, eum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Poterat autem inpune; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Si longus, levis. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Duo Reges: constructio interrete. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Scrupulum, inquam, abeunti; At multis malis affectus. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
