Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete.
Sit enim idem caecus, debilis. Si longus, levis. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ea possunt paria non esse. Quare conare, quaeso. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Cur post Tarentum ad Archytam? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Non est igitur summum malum dolor. Verum audiamus.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sit sane ista voluptas. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Id Sextilius factum negabat. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Quis Aristidem non mortuum diligit? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quid, quod res alia tota est? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ostendit pedes et pectus. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Iam contemni non poteris. Non igitur bene. Sed ego in hoc resisto;
Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Restatis igitur vos; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. At multis se probavit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
