Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ea possunt paria non esse. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Duo Reges: constructio interrete.
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Tum ille: Ain tandem? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. At hoc in eo M. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cur post Tarentum ad Archytam?
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Sint modo partes vitae beatae. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
