Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Duo Reges: constructio interrete. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Comprehensum, quod cognitum non habet? Bork
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
De quibus cupio scire quid sentias. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Laboro autem non sine causa; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sullae consulatum?
Certe non potest. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
