Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Duo Reges: constructio interrete.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Recte, inquit, intellegis. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Quo tandem modo? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Tum mihi Piso: Quid ergo? At enim hic etiam dolore.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Immo videri fortasse. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Tria genera bonorum; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Quis est tam dissimile homini. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed videbimus. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. An tu me de L. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
