Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Duo Reges: constructio interrete. Utram tandem linguam nescio? Quid est enim aliud esse versutum? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Ut pulsi recurrant?
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Pauca mutat vel plura sane; Quare ad ea primum, si videtur; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quis hoc dicit?
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Sed ad bona praeterita redeamus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Erat enim Polemonis. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Efficiens dici potest.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
