Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Quo tandem modo? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Summae mihi videtur inscitiae. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed nimis multa.
Summus dolor plures dies manere non potest? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Itaque his sapiens semper vacabit. Quid, quod res alia tota est? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Minime vero istorum quidem, inquit. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Bestiarum vero nullum iudicium puto.
